De ketterij van Arius (Arianisme):

Arius ontkende de goddelijkheid van de Heer Jezus Christus; hij meende dat Christus niet gelijk was met de Vader en dat Hij geschapen is. In het jaar 325 na Christus kwamen de kerkvaders bijeen en hebben ze de Arius en het Arianisme veroordeeld tijdens de

Concilie van Nicea. Tijdens deze concilie is ook de geloofsbelijdenis geschreven waarin duidelijk staat ‘Wij geloven in één Heer Jezus Christus, Eniggeboren Zoon van God, vóór alle tijden geboren uit de Vader, licht uit licht, ware God uit de ware God, geboren, niet geschapen, één in wezen met de Vader, en door wie alles geschapen is.’De ketterij van Apollinarius:

Apollinarius predikte de Goddelijke Natuur van Christus, maar geloofde niet in Zijn volledige menselijke natuur; hij was van mening dat de menselijke natuur van Christus geen ziel nodig had en dus was Hij zonder ziel omdat God de Logos voor het benodigde leven zorgde. Dit

Impliceerde dat de menselijke natuur van Christus onvolledig was, tijdens de tweede Concilie in Constantinopel gehouden in 381 A.D. werd Apollinarius en zijn leer veroordeeld.

 De ketterij van Nestorus (Nestorianisme):

Kerk van Nestorus--> Assyrisch Kerk van het Oosten

Nestorus was de patriarch van Constantinopel in 428 na Christus, hij werd geëxcommuniceerd door de Concilie van Efeze gehouden in 431 na Christus omdat hij weigerde de Maagd Maria "Moeder van God" (Theotokos) te noemen. Hij geloofde dat de Maagd Maria alleen de menselijke natuur van Christus heeft gebaard en dat de goddelijkheid van Christus na zijn geboorte op hem neer daalde. Aldus de Maagd Maria moest volgens hem de "Moeder van Jezus" (Christokos) worden genoemd, en niet de "Moeder van God" (Theotokos). De priester van Nestorus, Anastasius, verspreidde deze leer; en Nestorus bevestigde het en schreef vijf boeken om het idee te weerleggen dat de Maagd de "Moeder van God" was. Daarbij wordt aangenomen dat hij de goddelijkheid van Christus heeft ontkend.

 Hij legde uit dat het onmogelijk was voor de Maagd om God te baren omdat God niet gebaart kan worden en geloofde dat alles wat uit vlees geboren wordt, slechts vlees kan zijn.

Zo was de mening van Nestorus dat de relatie tussen de menselijke natuur van Christus en de Goddelijke natuur begon net na Zijn geboorte uit de Maagd en het niet een Hypostatische vereniging was. Hij zei expliciet: "Ik maak onderscheid tussen de twee naturen".

Op deze manier is het Nestoriaanse geloof tegen de verzoeningsbelijdenis, want als Christus zich niet heeft verenigd met de Goddelijke natuur, zou het voor Hem onmogelijk zijn geweest om een ​ onbeperkte verzoening (of opoffering) voldoende voor de vergeving van alle zonden van alle mensen door de eeuwen heen te offeren.

 Wanneer onze Kerk zegt dat de Maagd de "Moeder van God" is, bevestigt de kerk dat zij de vleesgeworden Logos baarde en niet dat zij de bron van Zijn Goddelijke natuur was. God de Logos is de Schepper van de Maagd, maar Hij is in de volheid van de tijd neergedaald en vulde haar en ze werd zwanger en droeg Hem verenigd met de menselijke natuur en zij baarde Hem. De twaalf anathema's die St. Cyrillus uitvaardigde, bevatten antwoorden op alle Nestoriaans ketterijen.

 De ketterij van Eutyches (Eutychianisme):

Eutyches was een archimandriet van een klooster in Constantinopel. Hij verzette zich zo tegen de Nestoriaanse ketterij dat hij in een andere ketterij verviel. Eutyches zei dat de menselijke natuur werd opgenomen en opgelost in de goddelijke natuur als een druppel azijn in de oceaan. Zo ontkende hij de menselijke natuur van Christus. Nadat St. Dioscorus hem had geëxcommuniceerd, deed Eutyches alsof hij berouw had en het ware geloof had aanvaard en St. Dioscorus stond hem toe terug te keren op voorwaarde dat hij zijn ketterij weerleggen. Later verklaarde hij echter opnieuw zijn corrupte geloof en was veroordeeld door het Concilie van Chalcedon gehouden in 451 na Christus, en werd ook geëxcommuniceerd door de Koptische Kerk.

Het Concilie van Chalcedon:

Ondanks het feit dat het concilie van Efeze, Nestorus had geëxcommuniceerd, strekten Nestoriaanse wortels zich uit om de Concilie van Chalcedon te beïnvloeden waar het scheiden van de twee naturen zo duidelijk werd dat men zei dat Christus twee personen is, een God en een mens; de een verricht wonderen en de ander accepteert beledigingen en vernederingen. Leo, de bisschop van Rome, volgde dezelfde leer en schreef de ‘Tome of Leo’ die werd afgewezen door de Koptische Kerk.

Maar de Concilie in Chalcedon accepteerde het, aldus bevestigend dat er twee naturen in Christus bestonden na hun eenheid: een Goddelijke natuur en de menselijke natuur die zijn rol vervult. Net zoals Nestorus die beweerde dat die twee naturen duidelijk gescheiden waren. Het probleem van de twee naturen en twee willen van Christus heeft hier zijn wortels en begon zo onrust en conflicten binnen de kerk te veroorzaken.

De kerken die de Concilie van Chalcedon volgen zijn de Oosters Orthodoxe kerken (Grieks, Russisch, Servisch, Roemeens etc) en de Rooms/ Oosters Katholieke kerk. Hierbij kwam een scheiding tussen de Oriëntaals Orthodoxe kerk en de kerken die hierboven genoemd zijn.